درد دل یک دانشجو

از همه اجازه میخوام که قسمت آخر رو به نام درد دل یک دانشجو معرفی کنم

با خانم م.ح که مکاتبه می کردم همیشه ناراحت بودن که چرا تو این چند سال هیچ کس نتونسته جشن فارغ التحصیلی بگیره و در حال حاضر هم کسی به فکر این قضیه نیست

وخانم م.ح این رو در آخر خاطراتشون به عنوان درد دل نوشتن

هنوزم اگه کسی حال داره دنبال کار جشن فارغ التحصیلی رو بگیره بدونه بچه های کامپیوتر همکاری می کنن. چون دکتر حاجی خانی

گفتن همه بچه های فنی فقط می تونن باهم یک جشن بگیرن پس از هر گروهی باید کسی باشه که مسئولیت رو بپذیره. در ضمن دانشگاه لباس و سالن هم در اختیارمون میذاره - البته بر اساس صحبتهایی که بچه های انجمن صنایع با مسئولین داشتن

پایان

عزیزان باید بگم که این جشن فارغ التحصیلی خودتون هست

آخه تا کی میخواین بشینید...اگر فکر میکنید دانشگاه برای شما کاری میکنه اشتباه کردید

من الآن چند وقته میخوام وبلاگ رو از طریق دانشگاه معرفی کنم و آقایون دارن فقط سنگ جلوی پای من و انجمن علمی عمران میندازن

اینطور که به بچه های انجمن گفتن اجازه نداریم وبلاگ رو رسمی کنیم

حالا اگر شما فکر میکنید که آقایون میان میگن به به چه آقایی چه خانمی بفرمایید اینم جشن فارغ التحصیلیتون

اشتباه میکنید

برید و حق خودتون رو بگیرید

اگر کسی از میان شما بیاد و با انجمن گروه های مختلف هماهنگ کنه تا در یک روز خاص جشنی رو بگیرید خیلی خوبه

حالا اینم از ما گفتن بود هر کسی هر گلی میزنه به سر خودش و همدانشگاهی هاش میزنه